Κάθε σοβαρή ασθένεια με την επακόλουθη σωματική δυσλειτουργία της επηρεάζει όχι μόνο την καθημερινή ζωή του ατόμου και των οικείων του, αλλά και την ίδια την προσωπικότητά του, θέτοντας σε δοκιμασία την σχέση του με τους άλλους μα κυρίως με τον εαυτό του.
Καμιά ανθρώπινη πρόνοια δεν είναι αρκετά ικανή να προετοιμάσει κάποιον, ώστε να δεχτεί ανώδυνα τις ανεπιθύμητες αλλαγές που προκαλεί στην ζωή του η ασθένεια.
Δύσκολα συνειδητοποιεί αντικειμενικά το μέγεθος της δυσλειτουργίας και συχνά αναλώνεται στην αναζήτηση του πως και του γιατί σε μένα.
Φυσικό επακόλουθο το κλείσιμο στον εαυτό, στο αίσθημα της αχρηστίας, στην απογοήτευση.
Αυτή η γκρίζα – για να μην την χαρακτηρίσουμε Μαύρη- κατάσταση αν και μοιάζει να είναι τέλμα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Χρειάζεται δύναμη και είναι δύσκολο. Θέλει επιμονή και συμπαράσταση, μα μπορεί κάποιος να πάρει τον έλεγχο της ζωής του ακόμα και κάτω από τις ακραίες συνθήκες της ασθένειας.
Απαιτείται αποδοχή της κατάστασης χωρίς Μοιρολατρεία.
Έτσι μέσα απ’ αυτήν την αποδοχή, αρχίζει η προσωπική αναζήτηση του πιο σημαντικού Νοήματος Ύπαρξης που θα δικαιολογεί πλήρως την συνέχιση του Αγώνα για Επιβίωση και Υγεία.
Η ασθένεια δεν είναι παρά ένα αρνητικό συμβάν που έχει ενσωματωθεί όμως στη ζωή του ατόμου. Ακόμα κι αν έχει επιφέρει δυσάρεστες αλλαγές στον τρόπο ζωής, δεν έχει ανακόψει όμως την πορεία της.
Τουναντίον, μια τέτοια εμπειρία μπορεί να γίνει η ευκαιρία να εξετάσει το άτομο την μέχρι τώρα στάση του απέναντι στην Ζωή. Μελετώντας τα μέχρι τώρα βιώματά του μπορεί να υιοθετήσει Νέα συμπεριφορά βασισμένη σ’ αυτό που κάλλιστα μπορεί να αποκαλεστεί ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου