Ο Άνθρωπος γεννιέται ίσος και όμοιος και απέναντι στην φύση δεν διακρίνεται ούτε εθνικά, ούτε ταξικά, ούτε ηλικιακά, ούτε φυλετικά, ούτε μορφωτικά, ούτε έμφυλα.
Η μεταμόσχευση ανθρωπίνων οργάνων -η οποία δεν θέτει τέτοιες διακρίσεις- είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι ο Άνθρωπος είναι ενιαία οντότητα.
Οι επικριτές της διαδικασίας των μεταμοσχεύσεων υποστηρίζουν πως απειλείται η ταυτότητα και η μοναδικότητα του ατόμου εξαιτίας της διαρραγής της ακεραιότητας του σώματος.
H πραγματικότητα αποδεικνύει πως το ανθρώπινο πρόσωπο ευεργετείται απο την διαδικασία, όχι μότο επειδή το σώμα του λήπτη κερδίζει σε βιολογική αντοχή, μα κυρίως γιατί ο συλλογικός Νους επιβεβαιώνει και συνειδητοποιεί ακόμα περισσότερο πως η ανθρώπινη οντότητα και ύπαρξη επιβιώνει και ισχυροποιείται μέσω της αλληλεγγύης και του αλτρουισμού.
Μέσω της υπέρβασης του εγωισμού και του ατομικισμού.
Έτσι η Σκέψη και η Δράση -που είναι ο σκοπός της Ανθρώπινης ύπαρξης- στοχεύει, ή πρέπει να στοχεύει, σ' αυτόν ακριβώς τον σκοπό:
Την ενίσχυση της συλλογικότητας, τον σεβασμό στον Άνθρωπο και την προσωπικότητά του, την βοήθεια και την αλληλοϋποστήριξη, στην αγάπη στον εαυτό και τον πλησίον.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου